The Grumpy Lion and the Power of Words

สิงโตหน้าบึ้งและพลังแห่งคำพูด

In the heart of the jungle, a grumpy lion roared loudly every morning. ใจกลางป่า สิงโตเจ้าอารมณ์คำรามเสียงดังทุกเช้า

He scared all the animals when he stomped around, frowning all the time. เขาทำให้สัตว์ทุกตัวกลัวเมื่อเขาย่ำยีและขมวดคิ้วตลอดเวลา

One day, a little bird decided she wanted to help the lion be happier. วันหนึ่ง นกตัวน้อยตัดสินใจว่าเธอต้องการช่วยให้สิงโตมีความสุขมากขึ้น

She flew down and asked the lion why he was always so grumpy. เธอบินลงไปถามสิงโตว่าทำไมมันถึงบูดบึ้งอยู่เสมอ

The lion growled, 'I am not grumpy! I just don't know how to express myself.' สิงโตคำรามว่า 'ฉันไม่ได้บูด! ฉันแค่ไม่รู้ว่าจะแสดงตัวเองออกมาอย่างไร"

The bird chirped, 'Maybe you could try saying nice things to your friends?' นกร้องว่า 'ลองพูดสิ่งดีๆ ให้เพื่อนๆ ฟังหน่อยได้ไหม'

The lion thought about it and decided to say something kind to the monkey. สิงโตคิดแล้วก็ตัดสินใจพูดจาดีๆ กับลิง

He complimented the monkey on his climbing. The monkey smiled big and bright. เขาชมลิงที่ปีนขึ้นไป ลิงยิ้มใหญ่และสดใส

The next day, the lion told the elephant she had a lovely trumpet sound. วันรุ่งขึ้น สิงโตบอกช้างว่าเธอมีเสียงแตรอันไพเราะ

The elephant was so happy, she danced a little jig, shaking the ground. ช้างมีความสุขมาก นางเต้นจิ๊กโก๋น้อยจนพื้นสั่นสะเทือน

The lion felt a strange warm feeling. He wasn't grumpy, he was smiling! สิงโตรู้สึกได้ถึงความรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ เขาไม่ได้อารมณ์เสีย เขายิ้ม!

From that day on, the jungle was a happier place, all thanks to words. ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ป่าก็เป็นสถานที่ที่มีความสุขมากขึ้น ต้องขอบคุณคำพูด

Reflection Questions